Klan: Gordon (Gôrdon)
Zawołanie: Bydand (przetrwanie)

Gordonowie przybyli z Nizin do Aberdeenshire w XIV wieku kiedy to Sir Adam, Lord Gordon otrzymał od króla Roberta de Bruce ziemie w Strathbogie. Elizabeth, jedyna córka Adama Gordona wyszła za mąż za Aleksandra Setona, który przyjął nazwisko Gordon; ich syn otrzymał w 1449 roku tytuł earla Huntly. 6 earl Huntly został mianowany markizem w 1599 roku, a z kolei 4 markiz otrzymał z rąk Karola II godność diuka w roku 1684. Tytuł przetrwał aż do piątego z kolei diuka. Po jego śmierci tytuł markiza przeszedł na earla Aboyna, a ziemie przypadły diukowi Richmond, który w 1876 roku przyjął tytuł Diuka Gordon. Gordonowie z Methlic uzyskali ziemie w Haddo w 1533 roku, w 1642 Sir John otrzymał z rąk Karola I tytuł barona Nowej Szkocji. Sir George, swego czasu prezes królewskiego sądu, otrzymał w 1682 r. tytuł earla Aberdeen. John, 7 earl i 1 markiz był wicegubernatorem Kanady i później Lordem-Lejtnamtem Irlandii. Gordonowie z Kirkudbright są potomkami Gordonów z Pogranicza którzy w XIV wieku posiedli ziemi w Lochinvar i Kenmure. W 1633 roku Sir John Gordon został viscountem Kenmure i lordem Lochinvar. Byli oni wielkimi poplecznikami Stuartów - 6 viscount został skazany po rebelii 1715 roku na śmierć, a jego ziemie skonfiskowane. Oddział wojskowy, znany później jako Gordon Highlanders został założony w 1794 roku przy wsparciu Jane, duczesy Gordon.

Klan: MacLean (MacGhillie Eoin)
Zawołanie: Virtue mine honour

Klan MacLean pochodzi od Gilleathain na Tuaidh, czyli Gillean Bitewnego Topora, żyjącego w XIII wieku. Jego dwoma synami byli Lachlan Lubanach, założyciel rodu MacLeanów z Duart i Eachan Reaganach, od którego bierze początek klan MacLaine z Lochbuie. MacLeanowie pierwotnie wspierali klan MacDuogalls z Lorn, by później zmienić orientację i stać się jednym z najsilniejszych wasalów MacDonaldów z Wysp. MacLeanowie walczyli w bitwie pod Harlaw w 1411 roku, gdzie zginął wódz klanu. Po zniesieniu częściowej niezależności Wysp w 1493 roku MacLeanowie stali się niezależni. W XVI i XVII wieku Macleanowie byli jednym z najważniejszych klanów na Zachodnich Wyspach. W 1632, Lachlan Maclean z Morven, spadkobierca Hectora Maclean z Duart, otrzymał tytuł barona. MacLeanowie walczyli pod Inverlochy pod przywództwem lorda Montrose i później pod Inverkeithing w 1651. W tej drugiej bitwie zdarzył się słynny przypadek, kiedy siedmiu kolejnych braci z klanu ginęło po kolei w obronie swego wodza, każdy z okrzykiem "następny za Hectora". To poświęcenie było jednak daremne, Sir Hector również zginął. Klan MacLaenów wspierał klan Dundee w bitwie pod Killiecrankie w 1689 roku i przyłączył się w 1715 do earla Mar. Sir Hector, wódz klanu w 1745 został uwięziony w Londynie na dwa lata, ale mimo tego klan stawił się na bitwie pod Culloden dowodzony przez diuka Perth.

Klan: Stewart (Stiubhard)
Zawołanie: Virescit vulnere virtus (odwaga rośnie wraz z poniesionymi ranami)

Stewartowie są potomkami Waltera, anglo-normańskiego barona, który przybył do Szkocji w XII wieku i został mianowany Wysokim Stewardem królewskiego dworu Davida I. Walter otrzymał przy tej okazji ziemie w Renfrew, Paisley, Pollok, Cathart, i w kilku innych miejscach. Urząd Stewarda stał się dziedziczny za rządów Malcolma IV. James, 5 Steward, odważnie wsparł Williama Wallace'e i Roberta de Bruce'a w walce o szkocką niepodległość. Walter, 6 Steward ożenił się z księżniczką Marjory, córką Roberta de Bruce'a i od tego momentu ród stał się członkiem królewskiej rodziny Stewartów. Męska linia Stewartów wygasła w 1807 wraz ze śmiercią księcia Henry'ego, diuka Yorku, brata księcia Karola Edwarda. Wiele szlachetnych rodów wywodzi się z tej królewskiej linii, Stewartowie mają bądź mieli w swym gronie diukóów Albany, Rothesay i Lennox, markiza Bute i earlów Menteith, Angus, Atholl, Strathearn, Carrick, Buchan i Galloway. Wśród różnych gałęzi rodu wymienić można Stewartów z Bonkyl, Blachhall, Greenock, Castlemilk, Balquhidder, Achnacoe, Ardsheil, Ardvorlich, Dalguise, Fasnacloich, Grandtully i Invernahyle. tartan Royal Stewart od zawsze uważany był za osobisty tartan królewskiego rodu Szkocji, a teraz za królewski tartan Jej Wysokości Królowej.