Inishfree, wyspa na jeziorze
William Butler Yeats
Wstanę i pójdę, pójdę,
gdzie wyspa Innisfree,
I będzie tam lepianka z gliny
i z witek wierzb,
Fasoli dziewięć rzędów, i ul;
i każdy z dni
Brzęczenie pszczół wypełni aż po zmierzch.
I będę sam, i będzie spokój -
bo on jak miód
Sączy się z chmur poranku na łąki,
gdzie dzwoni świerszcz;
A noc to migot gwiazd, a dzień
to biały żar wód,
A zmrok - jaskółczy puch, królicza sierść.
Wstanę i pójdę, pójdę,
bo słyszę dzień i noc
Plusk fal o brzeg jeziora,
puls mojej własnej krwi,
I nad szarością ulic wciąż
woła mnie ten głos
I chce, bym szedł, bym szedł do Innisfree.
The Lake Isle of Innisfree
William Butler Yeats
William Butler Yeats
I will arise and go now,
and go to Innisfree,
And a small cabin build there, of clay
and wattles made:
Nine bean-rows will I have there,
a hive for the honeybee,
And live alone in the bee-loud glade.
And I shall have some peace there,
for peace comes dropping slow,
Dropping from the veils of the mourning
to where the cricket sings;
There midnight's all a glimmer,
and noon a purple glow,
And evening full of the linnet's wings.
I will arise and go now,
for always night and day
I hear lake water lapping
with low sounds by the shore;
While I stand on the roadway,
or on the pavements grey,
I hear it in the deep heart's core.