Hino da Galiza

Que diz os rumorosos
na costa verdeceste,
o raio transparente
do plácido luar?
Que diz as altas copas
de escuro arrume arpado
co seu bem compassado
monótono fungar?

Do teu verdor cingido
e de benignos astros,
confins dos verdes castros
e valoroso clam,
nao des a esquecimento
da injuria o rude encono;
desperta do teu sono
folgar de Breogam.

Os bons e generosos
a nossa voz entendem
e com arroubo atendem
o nosso ronco som
mais só os ignorantes
e ferridos e duros,
imbecis e escuros
nao os entendem, nao.

Os tempos som chegados
dos bardos das idades
cas vossas vagueadas
cumprido fim terao;
pois, onde quer, gigante
a nossa voz pregoa
a redençao da boa
naçao de Breogam.

Teus filhos vagarosos
em quem honor só late
a intrépido combate
dispondo o peito vao;
se, por ti mesma, libre
d'indigna servidume
e d' oprobioso alcume
pais de Breogam

A nobre Lusitânia
os braços tende amigos
os eidos bem antigos
com um pungente afam
e cumpre as vagueadas
dos teus soantes pinos
d'uns mágicos destinos
oh! grei de Breogam

Amor da terra verde,
da verde terra nossa,
encende a raça briosa
d'Ousinde e de Froxam;
qu'alo nos seus garridos
justilhos, ma constreitos,
os doces e alvos peitos
das filhas de Breogam

Que a nobre prole insinem
fortíssimos acentos;
nao molidos concentos,
qu'as virgens só bem'stam;
mais os robustos ecos
que oh! Pátria! bem lembras
das sonorosas cordas
das arpas de Breogam

Estima nao s'alcança
c'um vil gemido brando;
qualquer requer rogando,
com voz qu' esqueceram;
mais c'um rumor gigante,
sublime e parecido
o intrépido sonido
das armas de Breogam

Galegos, sede fortes;
prontos a grandes feitos;
aparelhar os peitos
a glorioso afam;
filhos dos nobres celtas,
fortes e peregrinos,
luitade pl'os destinos
dos eidos de Breogam.

 Hymn Galicji

Co powiedział fali szum
w zielonej zatoce,
w przejrzystych promieniach
milczacego światła księżyca?
Co powiedziały najwyższe gałęzie
ciemnych sosen, uzbrojone w igły,
swym litościwym
monotonnym szmerem?

Zieloność wokół tkwi
i gwiazdy przyjazne
kraj zielonych fortec
i ludzi odważnych
nie zapomina,
ran od okrutnej nienawiści
zbudź się ze snu
kraju Brogana.

 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
 
 
 

Miłość do zielonego kraju,
naszej zielonej krainy
oświetla dumny ród
Osende i Froshany
w ich prześlicznych
sukienkach, lekko przewiązanych,
słodkie i białe piersi
cór Brogana.

 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
 
 
 

Galicjanie, bądźcie silni
gotowi do bohaterskich czynów;
przygotujcie się
na chwalebną śmierć;
synowie szlachetnych Celtów,
silnych i prawych,
walczcie dla przyszłości
kraju Brogana.