Pierwsze plantacje

Londonderry, miasto ufundowane przez stolicę Anglii P d "odlotu earlów" minęła zaledwie dekada nim nadszedł czas Plantacji, czyli przymusowego wysiedlania irlandzkiej ludności Ulsteru i osadzania tam obcych przybyszów. Był to świetny pretekst do "hurtowego" wysiedlania klanów. To, że ziemia należała do całego klanu, nie miało dla Anglików żadnego znaczenia. Ówczesne angielskie prawo stanowiło, iż ziemia powinna należeć do lordów (posiadaczy ziemskich). Dwaj ludzie byli szczególnymi zwolennikami przeprowadzenia Plantacji: lord Artur Chichester i Generalny Prokurator, sir John Davies. Ludność przemieszczana była na nędzne wrzosowiska, do jeszcze uboższych chat i pozostawiana sama sobie w cichej nadziei, że wymrze z głodu. Prawa, na których otrzymywali ziemię nowi osadnicy były również wyjątkowo restrykcyjne: zabraniały stosowania irlandzkich zwyczajów, łączenia się w pary z Irlandczykami, zakazywały nawet wstępu Irlandczykom na przekazane właśnie ziemie. W rezultacie wielu Irlandczyków naprawdę zmarło z głodu, wielu wyjechało, często wstępując do armii wielu kontynentalnych krajów. Jednak pomimo zachęt ze strony brytyjskiej administracji, osadników nie było tylu, ilu się spodziewano, a poza tym, jak wykazały badania, osadnicy nie wywiązywali się ze swych obowiązków, nie budując nowych osiedli ani nie przestrzegając ściśle restrykcji wobec rdzennych Irlandczyków. Te pierwsze plantacje zostały w dużej mierze zniszczone podczas powstania i później podczas najazdu Olivera Cromwella.

plantacje
Zasięg osadnictwa angielskiego i szkockiego w Irlandii w latach 1590-1620

 Źródła:
History of the Irish Race - internetowa historia Irlandii stworzona przez www.features.net.