ie było w dawnej Irlandii sztuki tak doprowadzonej do perfekcji jak obróbka szlachetnych metali. Do dziś przetrwały setki przykładów wspaniałej biżuterii, wyrobów codziennego użytku, relikwiarze, okładki książek i innych. Wśród rzeczy osobistych znaleźć można brosze, bransolety, pierścienie, naszyjniki, zapinki, diademy, korony, amulety, kolczyki, wisiorki, nia-lann (elastyczne, wypolerowane kawałki złota lub srebra noszone wokół czoła) i inne. Bogato zdobione ornamentami, delikatnie wykuwane niosą ze sobą opowieści o zapomnianych mistrzach-złotnikach z Irlandii, których umiejętności były niezrównane i niespotykane w całej ówczesnej Europie.
Ze wszystkich rzeczy codziennego użytku, które przetrwały do naszych czasów, najwspanialsze były bez wątpienia brosze - wielkość i bezcenną wartość niektórych można osądzić na przykładzie broszy z Dal Riady, wykopanej w zeszłym stuleciu na polu w hrabstwie Antrim. Zawierała prawie trzy uncje czystego złota, była długa na 12 i szeroka na 10 centymetrów.
Ale jeżeli chodzi o piękno, wszystkie przewyższa słynna brosza z Tary. Obydwie jej strony pokryte są drobnymi, delikatnymi ornamentami z filigranowo wmontowanymi kawałkami bursztynu, szkła i emalii. Wyróżnić można sześćdziesiąt sześć unikalnych wzorów, dla niektórych, żeby dobrze je zobaczyć i ocenić piękno i niepowtarzalność detalu, potrzebne jest szkło powiększające.
Jest jeszcze wiele ładnych broszy, na przykład brosza z Ardagh, Roscrea itp. - każda z charakterystycznymi dla siebie pięknymi ornamentami. Tylko kielich z Ardagh jest porównywalny z broszą z Tary jeżeli chodzi i piekno i jakość wyrobu.
Jest również wiele wspaniałych relikwiarzy - św. Patryka, św. Cualanusa, św. Mogue, krzyż z Cong, pastorał św. Dympna, pastorał z Liosmor itd. - każdy z nich przedstawia unikalną, niezwykłą wartość pracy wniesionej przez nieznanych twórców z dawnych czasów. Tylko w Irlandii powstawały relikwiarzy (shrines) na książki zwane cumdachs - tylko tu książki osiągały tak wysoką wartość. Jednymi z najpiękniejszych cumdach są te w których trzymane były księgi z Kells, Armagh i Durrow.
ie było w dawnej Irlandii sztuki tak doprowadzonej do perfekcji jak obróbka szlachetnych metali. Do dziś przetrwały setki przykładów wspaniałej biżuterii, wyrobów codziennego użytku, relikwiarze, okładki książek i innych.
Wśród rzeczy osobistych znaleźć można brosze, bransolety, pierścienie, naszyjniki, zapinki, diademy, korony, amulety, kolczyki, wisiorki, nia-lann (elastyczne, wypolerowane kawałki złota lub srebra noszone wokół czoła) i inne. Bogato zdobione ornamentami, delikatnie wykuwane niosą ze sobą opowieści o zapomnianych mistrzach-złotnikach z Irlandii, których umiejętności były niezrównane i niespotykane w całej ówczesnej Europie.
Ze wszystkich rzeczy codziennego użytku, które przetrwały do naszych czasów, najwspanialsze były bez wątpienia brosze - wielkość i bezcenną wartość niektórych można osądzić na przykładzie broszy z Dal Riady, wykopanej w zeszłym stuleciu na polu w hrabstwie Antrim. Zawierała prawie trzy uncje czystego złota, była długa na 12 i szeroka na 10 centymetrów.
Ale jeżeli chodzi o piękno, wszystkie przewyższa słynna brosza z Tary. Obydwie jej strony pokryte są drobnymi, delikatnymi ornamentami z filigranowo wmontowanymi kawałkami bursztynu, szkła i emalii. Wyróżnić można sześćdziesiąt sześć unikalnych wzorów, dla niektórych, żeby dobrze je zobaczyć i ocenić piękno i niepowtarzalność detalu, potrzebne jest szkło powiększające.
Jest jeszcze wiele ładnych broszy, na przykład brosza z Ardagh, Roscrea itp. - każda z charakterystycznymi dla siebie pięknymi ornamentami. Tylko kielich z Ardagh jest porównywalny z broszą z Tary jeżeli chodzi i piekno i jakość wyrobu.
