omimo wydawać by się mogło izolowanego położenia Irlandii w stosunku do reszty Europy, jej mieszkańcy nawiązywali kontakty z wieloma obcymi krajami. Wielu zagranicznych najemników było zatrudnionych w walkach wewnątrz Irlandii, także związki z zagranicą poprzez małżeństwa były tam całkiem popularne. Irlandczycy, mimo, że nigdy nie byli morskim narodem z konieczności w wysokim stopniu przyswoili sobie sztukę nawigacji w otwartych wodach oceanu. Księga z Acaill zawiera kodeks prawa morskiego i określa wszelkiego rodzaju prawa i obowiązki obcych łodzi handlowych. Od roku 222 flota Cormaca przebywała w morzu całe trzy lata w morzu. Niall również użył sporej floty do inwazji Brytanii. Święty Patryk będąc niewolnikiem uwolnił się i przybył na brzeg gdzie znalazł łódź właśnie odpływającą do obcych krajów. Kolumba, wygnany z Francji z łatwością znalazł łódź płynąca prosto do Irlandii. Oznacza to nie mniej nie więcej, że musiała się wówczas odbywać regularna wymiana handlowa pomiędzy wyspą a resztą świata.
W czasach przedchrześcijańskich, wszystkie irlandzkie ekspedycja militarne wyprawiały się do Szkocji i Brytanii. Rzymianie nigdy nie zawędrowali do Irlandii - fakt, że zawsze silna chęć posiadania jednego władcy pośród mnogości przeróżnych lokalnych królów i jeszcze mniej znaczących wodzów stwarzała realne niebezpieczeństwo obcego najazdu. Pomimo tego Rzymianie nawet nie spróbowali podbijać Irlandii - zapewne jedną z przyczyn była odwaga i zaciętość irlandzkich wojowników, z którymi przyszło im się potykać na wielu frontach. Za to wielu Irlandczyków zaciągało się na służbę do legionów, walcząc nawet w najdalszych stronach znanego świata.
Mimo słabości w obronie, irlandzki naród nie miał sobie równych jeżeli chodzi o siłę w ataku. Tylko rzymska dyscyplina i przewaga liczebna pozwoliły odeprzeć irlandzkie ataki na Brytanię. Gdy Rzymianie zostali odwołani do walki na kontynencie, to Irlandczycy wespół z Piktami deptali im po piętach na południe. Brytania została pozostawiona na łaskę i niełaskę swych zachodnich i północnych sąsiadów, a ucierpiała mocno.
omimo wydawać by się mogło izolowanego położenia Irlandii w stosunku do reszty Europy, jej mieszkańcy nawiązywali kontakty z wieloma obcymi krajami. Wielu zagranicznych najemników było zatrudnionych w walkach wewnątrz Irlandii, także związki z zagranicą poprzez małżeństwa były tam całkiem popularne. Irlandczycy, mimo, że nigdy nie byli morskim narodem z konieczności w wysokim stopniu przyswoili sobie sztukę nawigacji w otwartych wodach oceanu. Księga z Acaill zawiera kodeks prawa morskiego i określa wszelkiego rodzaju prawa i obowiązki obcych łodzi handlowych. Od roku 222 flota Cormaca przebywała w morzu całe trzy lata w morzu. Niall również użył sporej floty do inwazji Brytanii. Święty Patryk będąc niewolnikiem uwolnił się i przybył na brzeg gdzie znalazł łódź właśnie odpływającą do obcych krajów. Kolumba, wygnany z Francji z łatwością znalazł łódź płynąca prosto do Irlandii. Oznacza to nie mniej nie więcej, że musiała się wówczas odbywać regularna wymiana handlowa pomiędzy wyspą a resztą świata.
W czasach przedchrześcijańskich, wszystkie irlandzkie ekspedycja militarne wyprawiały się do Szkocji i Brytanii. Rzymianie nigdy nie zawędrowali do Irlandii - fakt, że zawsze silna chęć posiadania jednego władcy pośród mnogości przeróżnych lokalnych królów i jeszcze mniej znaczących wodzów stwarzała realne niebezpieczeństwo obcego najazdu. Pomimo tego Rzymianie nawet nie spróbowali podbijać Irlandii - zapewne jedną z przyczyn była odwaga i zaciętość irlandzkich wojowników, z którymi przyszło im się potykać na wielu frontach. Za to wielu Irlandczyków zaciągało się na służbę do legionów, walcząc nawet w najdalszych stronach znanego świata.
