ierwotną nazwą Wysp Brytyjskich była Szkocja (Scotia - nazwą Albion zaczęto posługiwać się dopiero ok. X wieku), według legend nazwa pochodzi od córki faraona, Scoty, jednej z kobiet założycielek narodu Milezjan. Tak samo ludzie, potomkowie Scoty nazywani byli Scotti lub po angielsku Scots, czyli Szkotami, forma była powszechnie używana przez rzymskich i późniejszych historyków oraz poetów. Inną nazwą wyspy, używaną przez Julisza Cezara, była Hibernia. Wywodzona jest przez niektórych od słowa Ivernia, nazwy ludu zamieszkującego południową część wyspy. Inni uważają, że Hibernia powstała od imienia Ebera lub Hebera, wspomnianego już milezyjskiego króla, rządzącego w południowej części wyspy (w ten sam sposób tłumaczy się dzisiejszą nazwę Irlandia, od Ira, którego ród zamieszkiwał północno-wschodnią część wyspy). Pomimo tych wyjaśnień uważa się jednak, że nazwie wyspie nadali jej sami mieszkańcy: Eire - dzisiaj Ireland. Powszechnie nazwy tej zaczęli używać Normanowie i plemiona saksońskie w IX i X wieku nazywając ten kraj Ir-land lub Ir-landa - Irlandia.
W najstarszych greckich dokumentach wyspa nazywana była mianem Ierna. Nazwy tej użył grecki poeta Orfeusz, w czasach Cyrusa, władcy Persji, w VI wieku p.n.e. Arystoteles w dziele „Opisanie Świata” również użył określenia Ierna. W Rzymie jak już wspomniano używano nazwy Hibernia, tak pisał Tacyt, Cezar i Pliniusz. Poniżej wiersz napisany na początku IV w. przez Rufusa Festusa Avienusa (wersja angielska):
This Isle is sacred named by all the ancients,
From times remotest in the womb of Chronos,
This Isle which rises over the waves of ocean,
Is covered with a sod of rich luxuriance.
And peopled far and wide by the Hiberni
ierwotną nazwą Wysp Brytyjskich była Szkocja (Scotia - nazwą Albion zaczęto posługiwać się dopiero ok. X wieku), według legend nazwa pochodzi od córki faraona, Scoty, jednej z kobiet założycielek narodu Milezjan. Tak samo ludzie, potomkowie Scoty nazywani byli Scotti lub po angielsku Scots, czyli Szkotami, forma była powszechnie używana przez rzymskich i późniejszych historyków oraz poetów. Inną nazwą wyspy, używaną przez Julisza Cezara, była Hibernia. Wywodzona jest przez niektórych od słowa Ivernia, nazwy ludu zamieszkującego południową część wyspy. Inni uważają, że Hibernia powstała od imienia Ebera lub Hebera, wspomnianego już milezyjskiego króla, rządzącego w południowej części wyspy (w ten sam sposób tłumaczy się dzisiejszą nazwę Irlandia, od Ira, którego ród zamieszkiwał północno-wschodnią część wyspy). Pomimo tych wyjaśnień uważa się jednak, że nazwie wyspie nadali jej sami mieszkańcy: Eire - dzisiaj Ireland. Powszechnie nazwy tej zaczęli używać Normanowie i plemiona saksońskie w IX i X wieku nazywając ten kraj Ir-land lub Ir-landa - Irlandia.
W najstarszych greckich dokumentach wyspa nazywana była mianem Ierna. Nazwy tej użył grecki poeta Orfeusz, w czasach Cyrusa, władcy Persji, w VI wieku p.n.e. Arystoteles w dziele „Opisanie Świata” również użył określenia Ierna. W Rzymie jak już wspomniano używano nazwy Hibernia, tak pisał Tacyt, Cezar i Pliniusz. Poniżej wiersz napisany na początku IV w. przez Rufusa Festusa Avienusa (wersja angielska):
